سگ نژاد کورگی (Pembroke Welsh Corgi)

سگ نژاد کورگی معمولاً بین ۱۲ تا ۱۳ سال عمر می‌کند، اما مانند بسیاری از نژادهای دیگر، مستعد ابتلا به برخی بیماری‌های خاص است. شناخت این بیماری‌ها به صاحبان کمک می‌کند تا مراقبت بهتری از حیوان خانگی خود داشته باشند و در مواقع لازم سریع‌تر اقدام کنند.

• دیسپلازی مفصل آرنج و لگن: این بیماری ناشی از رشد غیرطبیعی مفاصل است که باعث ساییدگی، درد، لنگی و به‌مرور آرتروز می‌شود. درمان بسته به شدت آن ممکن است شامل مکمل‌های مفصلی، داروهای ضدالتهاب یا حتی جراحی باشد.
• آب‌مروارید: نوعی بیماری چشمی است که موجب کدر شدن عدسی چشم می‌شود و در صورت پیشرفت می‌تواند منجر به نابینایی گردد. جراحی در برخی موارد قابل انجام است، به‌ویژه زمانی که بینایی حیوان به‌شدت کاهش یافته باشد.
• PDA (بازماندن مجرای شریانی): در این حالت، مجرایی که باید پس از تولد بسته شود، باز می‌ماند و خون را به‌صورت غیرعادی بین دو بخش قلب منتقل می‌کند. دامپزشک معمولاً با شنیدن صدای خاصی این ناهنجاری را تشخیص می‌دهد و برای درمان، جراحی توصیه می‌شود.
• میلوپاتی دژنراتیو: این بیماری مخرب و پیشرونده نخاعی است که در سگ‌های با بدن کشیده شایع‌تر است. متأسفانه درمان قطعی ندارد، اما آزمایش ژنتیکی می‌تواند در شناسایی ژن‌های مستعد کمک کند. با مراقبت حمایتی می‌توان کیفیت زندگی سگ را تا حدودی حفظ کرد.
• بیماری فون‌ویلبراند: اختلالی در لخته شدن خون است که با آزمایش خون قابل شناسایی است. اگر سگ نژاد کورگی قرار است تحت عمل جراحی قرار گیرد، باید پیشاپیش برای وجود این بیماری آزمایش شود. بسیاری از سگ‌ها با وجود این بیماری می‌توانند زندگی طبیعی داشته باشند، اما در صورت آسیب یا جراحی ممکن است به انتقال خون نیاز پیدا کنند.