





















سگ داشهوند (Dachshund)
سگ داشهوند، بانشاط و شجاع، در کنار صاحبانی که محبت، سرگرمی ذهنی و همراهی روزانه برایش فراهم میکنند، شکوفا میشود. این سگهای باهوش و بازیگوش با بینی خود دنیا را کشف میکنند، بنابراین بازیهای بویایی میتواند برایشان بسیار سرگرمکننده و رضایتبخش باشد. با آن پاهای کوتاه و قلبی بزرگ، سگ داشهوند تنها یک چیز میخواهد: مفید بودن و دیده شدن توسط کسی که دوستش دارد.
خلق و خو
باهوش، بامزه، شیطان
قد
استاندارد: ۲۰ تا ۲۳ سانتیمتر
مینیاتوری: ۱۲ تا ۱۵ سانتیمتر
وزن
استاندارد: ۷ تا ۱۴.۵ کیلوگرم
مینیاتوری: زیر ۵ کیلوگرم
میانگین طول عمر
رنگ پوشش مو
مشکی و حنایی، شکلاتی و حنایی، کرم، گندمی، گرازوحشی، قرمز، آبی و حنایی، فاون (ایزابلایی) و حنایی، مشکی و کرم، فاون و کرم، شکلاتی و کرم، آبی و کرم
در نگاه اول، سگ داشهوند تنها یک سگ کوچک و بانمک بهنظر میرسد، اما در وجود این سگ کوچک، قلبی پر از شجاعت و اعتمادبهنفس میتپد. سگ داشهوند همچنان حس میکند وظیفهاش حفاظت از خانه و خانواده است، و با پارسهای بلند خود، شما را از حضور افراد یا حیوانات ناشناس آگاه میسازد.
با وجود این جدیت غریزی، سگ داشهوند بهمحض شروع بازی، به موجودی شوخطبع، بازیگوش و پرانرژی تبدیل میشود. این تضاد جذاب میان حس وظیفهمندی و بازیگوشی، سگ داشهوند را به یکی از نژادهای محبوب و خاص در میان دوستداران سگ تبدیل کرده است.
ویژگیهای سگ داشهوند
حتماً به خاطر داشته باشید: هر سگ یک موجود منحصربهفرد است و حتی در میان سگهایی از یک نژاد مشخص، ویژگیهای رفتاری یا ظاهری میتوانند متفاوت باشند.

مشخصات ظاهری سگ داشهوند
سگ داشهوند با چشمهایی هوشیار و نگاهی مغرور، اعتمادبهنفس خود را با هر قدم کوتاه و مطمئن نشان میدهد. با وجود اندام کوچک و پاهای کوتاه، شخصیت پررنگی دارد که بهراحتی نمیتوان نادیدهاش گرفت. ظاهر فیزیکی سگ داشهوند به این شکل تعریف میشود:
- اندازه: در دو نوع استاندارد و مینیاتوری. نوع استاندارد حدود ۲۰–۲۳ سانتیمتر قد و تا ۱۴.۵ کیلوگرم وزن دارد. نوع مینیاتوری تنها ۱۲–۱۵ سانتیمتر قد و کمتر از ۵ کیلوگرم وزن دارد.
- گوشها: افتاده و گرد، که در حالت بازیگوشی کمی به جلو متمایل میشوند.
- چشمها: بادامی و تیره، با حالتی کنجکاو و پرتحرک.
- بینی: معمولاً مشکی یا قهوهای تیره؛ در برخی موارد، هماهنگ با رنگ پوشش.
- نوع پوشش: در سه نوع مختلف: کوتاه و براق، سیمی (زبر) و بلند و موجدار.
- رنگ و الگوی پوشش: حدود ۲۴ رنگ استاندارد شامل مشکی، شکلاتی، خاکستری آبی و فاون. الگوهای رایج شامل بَریندِل (راهراه)، دَپِل (خالدار)، پایبالد (خالهای سفید روی بدن) و سیبل (ریشه مو روشن و نوک آن تیره).
- دم: بسته به نوع پوشش، میتواند باریک و صاف، ضخیم و زبر یا بلند و پرمو باشد.
خلق و خو سگ داشهوند
سگ داشهوند بهطرز چشمگیری به خانوادهاش وفادار است، اما در عین حال شخصیتی مستقل دارد و گاهی تصمیماتش را بر اساس میل خود میگیرد. این ویژگی به صاحبانی نیاز دارد که او را درک کنند و با روشهای مثبت و تشویقی به او آموزش دهند.
سگ داشهوند معمولاً با سایر سگها یا گربهها رابطهای پیچیده دارد و در خانههایی که کودک خردسال دارند نیازمند نظارت بیشتری است، زیرا ساختار گردن و کمر او حساس است و بازی خشن ممکن است موجب آسیب شود. در صورت آموزش و اجتماعیسازی درست، سگ داشهوند میتواند با کودکان نیز سازگار شود، اما نظارت در این زمینه ضروری است.
سگ داشهوند علاقه زیادی به پارس کردن دارد، مخصوصاً در محیطهای آپارتمانی. آموزش درست با کمک مربی حرفهای میتواند این رفتار را تعدیل کند.
در حیاط، سگ داشهوند همچنان به غریزه شکار خود وفادار است و ممکن است به دنبال موجودات کوچک مانند سنجابها برود یا شروع به کندن زمین کند. به همین دلیل، ایجاد سرگرمیهای جایگزین مانند زمین بازی مخصوص یا اسباببازیهای حفاری میتواند مفید باشد.
در فضای داخلی خانه، سگ داشهوند به کارآگاهی تبدیل میشود که ممکن است راهی برای دزدیدن پیتزای باقیمانده پیدا کند! این سگها فعال اما نه بیشفعال هستند و پیادهروی روزانه در کنار فرصتهایی برای بو کشیدن فضای بیرون، آنها را خوشحال نگه میدارد.
مراقبت از سگ داشهوند
سگ داشهوند بهدلیل ساختار بدنی خاص و ستون فقرات حساس، نیاز به مراقبت ویژه دارد. اگرچه این نژاد نیازی به حمام مکرر یا فعالیت شدید ندارد، اما توجه به جزئیات کوچکی مثل برسکشی زیر شکم یا نحوه بغلکردن، تأثیر زیادی در حفظ سلامت او خواهد داشت. اجتماعیسازی اولیه، آموزش مثبت، و ارتباط عاطفی مستمر نیز بخش جداییناپذیر مراقبت از سگ داشهوند هستند.
مراقبت
سگ داشهوند با سه نوع پوشش (کوتاه، سیمی، بلند) نیازهای نظافتی متفاوتی دارد. رسیدگی به بهداشت دهان، ناخنها و نواحی زیر بدن بهویژه مهم است، چون بدن این سگها به سطح زمین نزدیک است. اصول نظافت سگ داشهوند عبارتاند از:
- حمام: هر چند ماه یکبار کافی است، مگر برای نوع مو بلند که نیاز ماهانه به حمام دارد.
- برسکشی:
- نوع مو کوتاه: با دستکش نظافت، گاهبهگاه.
- نوع مو بلند یا سیمی: چند بار در هفته با برسهای دوگانه (اول برس صافکننده، سپس برس براقکننده).
- تمیز کردن شکم: بهدلیل نزدیکی بدن به زمین، بررسی روزانه برای خار و برگ ضروری است.
- بهداشت دهان: سگ داشهوند مستعد جرم دندانی است؛ مسواکزدن روزانه و جرمگیری سالانه توسط دامپزشک توصیه میشود.
- ناخنگیری: حدود ماهی یکبار؛ در صورت شنیدن صدای ضربه ناخن به زمین، زمان کوتاهکردن فرا رسیده است.
آموزش
سگ داشهوند با ذهنی مستقل و سرشار از اعتمادبهنفس، نیازمند آموزش مثبت و صبورانه است. تشویق با خوراکی، اسباببازی و تحسین بهترین روش آموزش برای این نژاد است. جلسات آموزشی باید کوتاه و سرگرمکننده باشند.
از لحظه ورود سگ به خانه، اجتماعیسازی را آغاز کنید. کلاسهای گروهی و آشنایی تدریجی با افراد، حیوانات و محیطهای مختلف کمک میکند تا سگ داشهوند رفتاری متعادل و سازگار داشته باشد.
اگرچه با کودکان بزرگتر سازگار است، اما در حضور کودکان خردسال باید همواره تحت نظارت باشد. برخی سگهای داشهوند با دیگر سگها یا حیوانات خانگی سازگارند، اما اغلب ترجیح میدهند تنها حیوان خانه باشند. تمایل به شکار در آنها ممکن است باعث تعقیب حیوانات کوچکتر شود.
رژیم غذایی
سگ داشهوند نیاز به غذای تجاری باکیفیت دارد که مطابق با مرحله زندگی (توله، بالغ یا سالمند) و استاندارد AAFCO باشد. دامپزشک میتواند در تعیین نوع، مقدار و وعدهبندی غذا کمک کند.
چاقی برای سگ داشهوند بسیار خطرناک است؛ وزن اضافه فشار مستقیم به ستون فقرات وارد میکند و میتواند منجر به مشکلات جدی شود. تشویقیها باید کمتر از ۱۰٪ کالری روزانه باشند تا تعادل حفظ شود.
ورزش
با اینکه سگ داشهوند جثه کوچکی دارد، ذهنی بسیار فعال دارد. پیادهروی روزانه حدود ۳۰ دقیقه با سرعت متوسط و بازیهای ذهنی بهترین نوع فعالیت برای این نژاد هستند.
از فعالیتهای شدید یا پرش و کشش خودداری شود، چراکه این موارد برای ستون فقرات سگ داشهوند مضر هستند. در فضای باز، نظارت همیشگی نیاز است تا سگ درگیر تعقیب حیوانات یا حفر زمین نشود. میتوان با ایجاد فضاهای مجاز برای حفاری، این نیاز طبیعی را بهدرستی هدایت کرد.
بازیهای بویایی مانند جستجوی خوراکی در پادری بویایی یا بازی “پیدا کن جایزه” ذهن سگ را مشغول و شاد نگه میدارند.
محیط زندگی
سگ داشهوند در محیطی آرام و سرشار از ارتباط انسانی شکوفا میشود. نیاز به پیادهروی روزانه، بازیهای حسی و پرهیز از بازی خشن در محیط خانه از الزامات مراقبتی است. اگر در خانه کودک حضور دارد، آموزش رفتار درست با سگ به کودک ضروری است.
با اجتماعیسازی صحیح، سگ داشهوند میتواند با حیوانات دیگر نیز کنار بیاید. اگرچه صاحبان باتجربه گزینهای ایدهآل برای این نژاد هستند، اما صاحبان تازهکار نیز در صورت آگاهی و مطالعه میتوانند تجربه موفقی داشته باشند.
چه در خانهای بزرگ زندگی کنید چه در آپارتمان، تا زمانی که سگ داشهوند از پیادهروی و ارتباط روزانه بهرهمند شود، احساس خوشبختی خواهد کرد. این سگهای باهوش و وفادار در صورت احساس خطر، بیدرنگ شما را مطلع میکنند و در پایان روز، هیچچیز را بیشتر از دراز کشیدن کنار شما دوست ندارند.
بیماریهای نژاد سگ داشهوند
سگ داشهوند معمولاً بین ۱۲ تا ۱۶ سال عمر میکند، اما مانند همه نژادها ممکن است در طول زندگی با برخی مشکلات سلامتی مواجه شود. شناخت این موارد و مراقبت پیشگیرانه، کیفیت زندگی سگ داشهوند را بهطور چشمگیری افزایش میدهد.
- مشکلات ستون فقرات: یکی از شایعترین بیماریها در سگ داشهوند، بیماری دیسک بینمهرهای (IVDD) است که در آن دیسکها دچار بیرونزدگی یا لغزش میشوند. این بیماری میتواند منجر به فلج شود. حدود ۲۴٪ از سگهای داشهوند ممکن است در دورهای از زندگی به IVDD دچار شوند. اگر متوجه تغییر در نحوه حرکت، بیتعادلی یا ناتوانی در راه رفتن شدید، سریعاً به دامپزشک مراجعه کنید.
- برای پیشگیری، باید از فعالیتهایی مثل طنابکشی، بازی خشن یا پریدن جلوگیری کرد. هنگام بلند کردن سگ داشهوند، همزمان از قسمت قفسه سینه و عقب بدن حمایت کنید. وزن متعادل و استفاده از رمپ بهجای پریدن به مبل یا تخت نیز بسیار مؤثر است.
- نفخ و پیچخوردگی معده (GDV): یکی دیگر از خطرات جدی در سگ داشهوند است. این وضعیت زمانی رخ میدهد که معده پر از غذا یا هوا شود و گاهی بچرخد و جریان خون را قطع کند. علائم شامل تورم شکم، تلاش ناموفق برای استفراغ، و بیقراری است. این وضعیت نیاز به مداخله فوری دامپزشکی دارد.
- ناشنوایی: در سگهایی که پدر و مادر هر دو دارای پوشش دَپِل (خالدار) هستند، احتمال ناشنوایی بیشتر است. هرچند درمانی برای ناشنوایی وجود ندارد، اما سگ ناشنوا در صورت تربیت مناسب، میتواند زندگی شاد و کاملی داشته باشد.
- صرع: یکی دیگر از بیماریهای احتمالی در سگ داشهوند، بروز تشنج ناشی از صرع است که معمولاً بین ۶ ماهگی تا ۵ سالگی آغاز میشود. دارو درمانی مؤثرترین روش کنترل آن است.
- مشکلات چشمی: سگ داشهوند مستعد بیماریهایی مانند آبمروارید، گلوکوم یا آتروفی پیشرونده شبکیه (PRA) است. در صورت تغییر در ظاهر چشم یا بینایی، باید سریعاً به دامپزشک مراجعه کرد.
- دررفتگی کشکک زانو (Luxating Patella): در این حالت، کشکک زانو جابجا میشود و سگ ممکن است هنگام راه رفتن، حرکتهای جَسته یا لیلیکنان از خود نشان دهد. درمان بسته به شدت، از مکمل و دارو گرفته تا جراحی متغیر است. حفظ وزن ایدهآل نقش پیشگیرانه دارد.
تاریخچه سگ داشهوند
تاریخچه سگ داشهوند به بیش از ۶۰۰ سال پیش در آلمان بازمیگردد؛ جایی که این نژاد برای شکار گورکن پرورش داده شد. در واقع نام «داشهوند» در زبان آلمانی بهمعنای «سگ گورکن» است.
اندام باریک و نزدیک به زمین این سگ برای حفاری در تونلها و دنبالکردن گورکنها طراحی شده بود. شخصیت جسور و بانگ بلند آنها نیز کمک میکرد تا در صورت یافتن شکار، صاحب خود را آگاه کنند.
بسته به منطقه جغرافیایی، سگ داشهوند با انواع مختلف پوشش رشد یافت:
- نوع اولیه با مویی کوتاه و صاف،
- نوع بلندمو برای مناطق سردسیر،
- و نوع سیمی برای نواحی دارای بوته و خار، بهمنظور جلوگیری از آسیب به پوست.
در سال ۱۸۸۵، سگ داشهوند توسط انجمن کنل آمریکا (AKC) به رسمیت شناخته شد. اما در جریان جنگ جهانی اول، این نژاد بهدلیل استفاده تبلیغاتی در آلمان با حساسیت مواجه شد. در آن دوره، در آمریکا با نامهای موقتی «سگ گورکن» یا «سگ آزادی» شناخته میشدند. امروزه اما، سگ داشهوند با نام اصلی خود شهرتی جهانی دارد و باشگاههایی مانند «باشگاه سگهای داشهوند آمریکا» به ترویج و حفظ این نژاد میپردازند.