سگ نژاد چاو چاو (Chow Chow)
سگ‌های چاو چاو با ظاهری باشکوه و پوششی پرپشت، سگ‌هایی مستقل و وفادار هستند. این نژاد ساکت و متین، برای خانواده‌هایی با فضای آرام و سرپرستانی باتجربه و بااعتمادبه‌نفس مناسب است (افرادی که درک می‌کنند چاو چاو همیشه مشتاق نوازش نیست، اما همچنان به محبت و توجه نیاز دارد).
خلق و خو
قد
وزن
میانگین طول عمر
رنگ پوشش مو
چاو چاوها سگ‌هایی مستقل هستند که گاهی کمی سرد و بی‌تفاوت به نظر می‌رسند و به‌راحتی با هر کسی صمیمی نمی‌شوند—و این موضوع کاملاً طبیعی است.
اگر به دنبال سگی هستید که همراهتان یک سبک زندگی لاکچری و خاص را تجربه کند، چاو چاو دقیقاً همان انتخاب شاهانه است. با موهای پرپشت و ظاهر چشمگیرش، بی‌دلیل نیست که بسیاری او را شبیه یک سلبریتی می‌دانند.
درست مثل شما، آنها هم از لم‌دادن صبحگاهی روی تخت لذت می‌برند. راستی، احتمالاً ترجیح می‌دهند کولر همیشه روی حداکثر باشد—با آن‌همه مو، نمی‌توان ازشان خرده گرفت!
ویژگی‌های سگ چاو چاو
حتماً به خاطر داشته باشید: هر سگ یک موجود منحصربه‌فرد است و حتی در میان سگ‌هایی از یک نژاد مشخص، ویژگی‌های رفتاری یا ظاهری می‌توانند متفاوت باشند.
مشخصات ظاهری سگ چاو چاو
چاو چاوها با ظاهری باشکوه و شبیه به شیر، از جمله سگ‌های متوسط‌جثه محسوب می‌شوند که معمولاً در رنگ‌های قرمز، مشکی، آبی، دارچینی یا کرمی دیده می‌شوند. البته گاهی می‌توان آنها را با رنگ‌های خاص‌تری مثل سفید، لیلاک یا مرل نیز مشاهده کرد.
پوشش مویی آنها ممکن است از نوع صاف یا زبر باشد، اما چیزی که چاو چاو را از دیگر نژادها متمایز می‌کند، زبان خاص و خاکستری-آبی‌رنگ آن‌هاست که شهرت زیادی دارد.
- گوش‌ها: کوچک، مثلثی‌شکل و با لبه‌های کمی گرد
- چشم‌ها: بادامی، تیره و قهوه‌ای‌رنگ
- بینی: بزرگ، پهن، مشکی‌رنگ و با سوراخ‌های بینی عریض
- مو: دولایه (لایه بیرونی بلندتر و زبرتر، لایه زیرین نرم)، با یال پرپشتی که دور سر را فرا گرفته
- رنگ پوشش: رایج‌ترین رنگ‌ها قرمز، مشکی، آبی، دارچینی و کرمی هستند، ولی رنگ‌های سفید، لیلاک و مرل هم دیده می‌شوند
- دم: پرپشت، پَرمانند و خمیده به سمت پشت
خلق و خو سگ چاو چاو
اگر به دنبال سگی هستید که عاشق بغل و نوازش باشد، احتمالاً چاو چاو انتخاب مناسبی برایتان نخواهد بود. این نژاد معمولاً رفتارهای عاطفی و محبت‌آمیز زیادی از خود نشان نمی‌دهد و در عین اینکه به صاحبش وفادار است، به دنبال جلب رضایت دیگران نیست.
اما این موضوع نکته‌ی منفی به حساب نمی‌آید. چاو چاوها معمولاً سگ‌هایی منظم، آرام و مستقل هستند. آنها صدای زیادی ندارند، تمیز هستند و خیلی زود یاد می‌گیرند که در خانه چطور رفتار کنند. همچنین نیاز ورزشی زیادی ندارند، ولی باید برای رسیدگی به موهای بلند و ضخیم‌شان وقت و هزینه‌ی بیشتری در نظر بگیرید.
از آنجایی که چاو چاوها ذاتاً با غریبه‌ها محتاط برخورد می‌کنند، باید از سن پایین اجتماعی‌سازی آنها را آغاز کنید. اگر سگی بالغ را به سرپرستی می‌گیرید، باز هم دیر نیست—فرایند اجتماعی‌سازی را هر چه زودتر شروع کنید تا نسبت به مهمان‌ها و افراد جدید دید مثبتی پیدا کند.
با اجتماعی‌سازی درست، چاو چاو می‌تواند یک سگ خانگی فوق‌العاده باشد. آنها معمولاً با سگ‌های دیگر در خانه کنار می‌آیند، اما به دلیل سابقه‌ی شکار و گله‌داری، با گربه‌ها سازگاری ندارند.
این نژاد برای خانواده‌هایی با کودکان بزرگتر که احترام به فضای شخصی سگ را درک می‌کنند مناسب‌تر است. البته اگر به کودکان کوچک‌تر یاد دهید که چگونه با این نژاد خاص رفتار کنند، می‌توانند به خوبی با هم کنار بیایند.
مراقبت از سگ نژاد چاو چاو
واقعیت این است که نگهداری از چاو چاو نیاز به رسیدگی منظم به پوشش ضخیم و پُرز آنها دارد. اگرچه این سگ‌ها انرژی زیادی برای فعالیت‌های بدنی ندارند و معمولاً با یکی دو پیاده‌روی در روز راضی می‌شوند، اما وقتی را که صرف ورزش نمی‌کنید، بهتر است به برس کشیدن روزانه اختصاص دهید—فرصتی خوب برای تقویت ارتباط با سگ‌تان.
چاو چاوها اگرچه ممکن است در ابراز محبت چندان گرم نباشند، اما بسیار باهوش‌اند و در آموزش‌پذیری عملکرد خوبی دارند. با صبر و روش تربیتی مناسب، می‌توان به‌راحتی فرمان‌ها و قوانین خانه را به آنها آموخت.
مراقبت
مراقبت‌های بهداشتی چاو چاو یکی از مهم‌ترین بخش‌های نگهداری از این نژاد پُرپُشت و خاص است. یک برنامه منظم بهداشتی نه تنها به سلامت فیزیکی سگ کمک می‌کند، بلکه رابطه شما و سگ‌تان را نیز قوی‌تر می‌سازد.
- حمام کردن: هر دو تا چهار هفته یک‌بار سگ خود را حمام کنید. مطمئن شوید شامپو سگ کاملاً شسته شده، چون باقی ماندن مواد شوینده باعث خشکی، پوسته‌پوسته شدن یا تحریک پوست می‌شود.
- برس کشیدن: چاو چاو به برس کشیدن دوبار در هفته نیاز دارد و این کار فقط با یک برس ساده انجام نمی‌شود. برای این کار به کیت کامل آرایش نیاز دارید:
شانه دندانه درشت: برای جدا کردن لایه زیرین و پُرزهای نرم.
اسپری بازکننده گره مو: برای از بین بردن گره‌ها و جلوگیری از کلاف شدن موها.
برس پینی: مخصوص موهای رویی و زبرتر.برس سلیکری: برای حذف گره‌های مو و کاهش ریزش.
- مراقبت از دندان‌ها: هفته‌ای چند بار مسواک زدن را شروع کنید و کم‌کم به روزانه برسانید. همچنین، یک بار در سال جرم‌گیری حرفه‌ای توسط دامپزشک توصیه می‌شود.
- مراقبت از گوش‌ها: پس از هر حمام، گوش بیرونی چاو چاو را با پنبه خشک و تمیز کنید تا رطوبت بیش از حد باعث عفونت نشود. مرتب گوش‌ها را از نظر قرمزی، بوی بد یا ترشحات بررسی کنید.
- مراقبت از ناخن‌ها: با ناخنگیر مخصوص حیوانات خانگی، ناخن‌ها را معمولاً ماهی یک بار با ناخنگیر حیوانات کوتاه کنید. اگر روی سطوح سخت صدای تق‌تق ناخن‌ها را می‌شنوید، وقت آن رسیده.
آموزش
چاو چاوها به‌خاطر هوش بالایی که دارند، در آموزش‌پذیری هم عملکرد خوبی دارند—البته به شرطی که آموزش را از سن پایین و به‌صورت مستمر آغاز کنید.
اگر توله چاو چاو را از ۸ هفتگی به خانه آورده‌اید، می‌توانید خیلی زود آموزش‌هایی مثل «بشین»، «بیا» و «نه» را شروع کنید. آنها توانایی یادگیری سریع دارند، فقط باید جلسات آموزشی کوتاه، مثبت و منظم باشند.
در صورتی که سگ‌تان را در سنین بالاتر به سرپرستی گرفته‌اید، حتماً با دامپزشک در مورد زمان مناسب آموزش و روش‌های صحیح اجتماعی‌سازی مشورت کنید. همکاری با مربی سگ حرفه‌ای می‌تواند تأثیر بسیار خوبی روی این نژاد داشته باشد.
خلق‌وخوی طبیعی چاو چاو باعث می‌شود نسبت به غریبه‌ها کمی سرد و محتاط باشد. این موضوع ذات آن‌هاست و نباید آن را به‌عنوان رفتار منفی تلقی کرد. اما با اجتماعی‌سازی اصولی از سن کم—یعنی آشنا کردن سگ با آدم‌های مختلف، حیوانات دیگر و محیط‌های جدید—می‌توانید چاو چاو خود را به سگی متعادل و بااعتمادبه‌نفس تبدیل کنید.
رژیم غذایی
هیچ رژیم غذایی واحدی وجود ندارد که برای همه‌ی چاو چاوها مناسب باشد، اما یک اصل مهم برای همه‌ی سگ‌ها صدق می‌کند: تغذیه باید کامل، متعادل و متناسب با سن سگ باشد و با استانداردهای AAFCO هم‌خوانی داشته باشد.
- برای توله‌ها باید از غذای مخصوص سگ‌های در حال رشد استفاده شود که سرشار از مواد مغذی مورد نیاز بدن در حال رشد آن‌هاست.
- سگ‌های بالغ نیاز به رژیمی دارند که سطح انرژی‌شان را متعادل نگه دارد و از بروز چاقی جلوگیری کند.
- برای سگ‌های مسن (معمولاً بالای ۷ سال)، استفاده از غذاهای کم‌چرب با ترکیباتی مفید برای مفاصل و دستگاه گوارش توصیه می‌شود.
تشویقی سگ ابزار خوبی برای آموزش هستند، اما نباید بیش از ۱۰ درصد از کالری روزانه‌ی سگ را تشکیل دهند. استفاده‌ی بیش از حد از تشویقی ممکن است باعث چاقی یا عدم تعادل غذایی شود.
چاو چاوها به دلیل جثه‌ی متوسط و قفسه‌ی سینه‌ی عمیق، مستعد نوعی بیماری خطرناک به‌نام نفخ یا پیچ‌خوردگی معده هستند. برای کاهش ریسک این بیماری:
- از ظرف غذای آرام‌خور (Slow Feeder) استفاده کنید تا سگ غذا را با سرعت کمتری بخورد.
- از ظرف‌های غذای مرتفع استفاده نکنید.
- یک ساعت قبل و بعد از غذا خوردن، سگ نباید ورزش یا فعالیت سنگین داشته باشد.
ورزش
چاو چاوها سگ‌هایی فعال و هوشیار هستند که از پیاده‌روی روزانه و بازی‌های منظم لذت می‌برند، اما نیاز به ورزش‌های پرفشار و طولانی ندارند. این سگ‌ها از سرعت بالا و فعالیت‌های سنگین دوری می‌کنند و به جای آن، از پیاده‌روی‌های سبک روزانه و بازی‌های آرام با اسباب‌بازی‌های خود لذت می‌برند. برای حفظ سلامتی‌شان، دو نوبت پیاده‌روی ۲۰ دقیقه‌ای در روز کاملاً کافی است.
با این حال، بدن چاو چاو برای تحمل گرمای شدید یا رطوبت بالا مناسب نیست، بنابراین باید فعالیت‌های بیرونی را در ساعات خنک‌تر روز برنامه‌ریزی کرد و در خانه نیز کولر را روشن نگه داشت تا دمای محیط برای این سگ‌ها مناسب باشد. این نژاد به دلیل پوشش ضخیم و سنگین خود، به راحتی دچار گرمازدگی می‌شود، بنابراین باید مراقب بود که آنها در شرایط دمایی مناسب قرار گیرند.
محیط زندگی
چاو چاوها آب و هوای خنک را ترجیح می‌دهند، اما این به این معنا نیست که برای داشتن یک چاو چاو به شمال قطب یا دماهای بسیار سرد نیاز دارید. این سگ‌ها برای خوشحال بودن به فضای زیادی نیاز ندارند و تنها با یک برنامه‌ی ورزشی پایه شامل پیاده‌روی روزانه راضی هستند. چاو چاوها معمولاً زیاد پارس نمی‌کنند، بنابراین اگر یک آپارتمان دارید و نزدیک به پارک یا مکان مناسبی برای پیاده‌روی هستید، می‌توانید آنها را در محیط آپارتمانی هم نگهداری کنید.
چاو چاوها می‌توانند با خانواده‌هایی که فرزندان بزرگتر دارند و می‌فهمند که این سگ‌ها به فضای شخصی خود نیاز دارند و از در آغوش کشیده شدن یا بالا رفتن از آنها خوششان نمی‌آید، کنار بیایند. علاوه بر این، ممکن است چاو چاوها نیاز به والدین باتجربه‌ای داشته باشند که بتوانند آنها را با اعتماد به نفس و به شیوه‌ای مهربان تربیت و اجتماعی کنند.
بیماری‌های نژاد سگ چاو چاو
- میانگین طول عمر چاو چاوها بین 8 تا 12 سال است، اما صاحبان این سگ‌ها باید از چند مشکل سلامتی آگاه باشند.
- آلرژی‌ها: آلرژی‌ها ممکن است به صورت خارش در پوست اطراف پاها، شکم، چین‌های پوستی یا گوش‌ها بروز کنند. چاو چاوها ممکن است دچار آلرژی‌های فصلی یا غذایی شوند و پزشک دامپزشک ممکن است آزمایش‌هایی با متخصص پوست حیوانات توصیه کند.
- نفخ و گاستریک دیلاتیشن-ولولوس (GDV): چاو چاوها ممکن است در معرض خطر ابتلا به وضعیتی تهدیدکننده به نام نفخ باشند. این وضعیت زمانی رخ می‌دهد که معده پر از هوا و/یا غذا می‌شود. یکی از عوارض جدی نفخ، گاستریک دیلاتیشن-ولولوس است که در آن معده به دور خود می‌چرخد و جریان خون قطع می‌شود. علائم آن شامل بادکردگی شکم، بی‌قراری و حالت تهوع خشک است. اگر این علائم را مشاهده کردید، فوراً به دامپزشک مراجعه کنید.
- سرطان: سرطان معده در بیشتر سگ‌ها نادر است، اما متأسفانه چاو چاوها 10 تا 20 برابر بیشتر از سایر سگ‌ها در معرض این خطر هستند. آنها ممکن است به ملانوما (سرطان پوست) نیز مبتلا شوند.
- دیسپلازی آرنج و ران: در دیسپلازی آرنج و ران، مفصل به درستی جا نمی‌افتد. درمان ممکن است شامل مکمل‌های مفصلی، فیزیوتراپی، داروهای مسکن یا در موارد شدید جراحی باشد.
- مشکلات غدد درون‌ریز: چاو چاوها ممکن است دچار کم‌کاری تیروئید و دیابت ملیتوس شوند. هر دو بیماری از طریق آزمایش خون تشخیص داده می‌شوند و با داروهای روزانه برای مدت طولانی قابل مدیریت هستند.
- آلوپسیای ایکس: آلوپسیای ایکس به ریزش موهایی گفته می‌شود که معمولاً سگ‌هایی با زیرپوش ضخیم را تحت تأثیر قرار می‌دهد. درمان‌ها شامل ملاتونین و داروها بسته به شدت وضعیت می‌باشند.
- پاتلای لوساتینگ: چاو چاوها ممکن است دچار پاتلای لوساتینگ شوند که در آن کشکک زانو از جای خود بیرون می‌زند. علائم آن ممکن است پرش یا لنگیدن مانند یک خرگوش در هنگام راه رفتن باشد. در صورتی که این مشکل خفیف باشد، ممکن است با مکمل‌ها و داروها درمان شود، اما در موارد شدید ممکن است نیاز به جراحی باشد.
- مشکلات چشمی: چاو چاوها مستعد مشکلات چشمی مختلفی هستند، از جمله:
- اکترپیون که باعث می‌شود پلک پایین به سمت بیرون خم شود
- انترپیون که در آن پلک به سمت داخل خم می‌شود
- گلوکوم که یک اورژانس پزشکی است و باعث درد، فشار و کوری می‌شود
- کاتاراکت که باعث کاهش بینایی می‌شود
تاریخچه سگ چاو چاو
چاو چاو یکی از قدیمی‌ترین نژادهای سگ در جهان است که ریشه‌های آن به سال 206 پیش از میلاد و حتی شاید قبل‌تر باز می‌گردد.
در سال‌های اولیه، این سگ‌ها برای شکار، گله‌داری دام و حتی کشیدن سورتمه‌ها استفاده می‌شدند. به مرور زمان، آنها به همراهان وفادار اشراف چینی تبدیل شدند.
در دهه 1800، گفته می‌شود که ملکه ویکتوریا سگ چاو چاو خود را داشت و در نهایت، باشگاه رسمی سگ‌های آمریکایی (American Kennel Club) این نژاد را در سال 1903 به رسمیت شناخت.
سوالات متداول
