



















سگ نژاد کن کورسو (Cane Corso)
اگر سگی وجود داشته باشه که فقط بهخاطر جثهاش با یکی از اعضای خانواده اشتباه گرفته بشه، بدون شک کن کورسوئه! این ماستیف ایتالیایی حدود ۴۵ کیلوگرم وزن داره و برای زندگی در کنار صاحب وفاداری که حاضر باشه باهاش پیوندی عمیق برقرار کنه و تمرینهای منظم و شدید براش فراهم کنه، ساخته شده.
خلق و خو
وفادار، جدی، باهوش
قد
۶۰ تا ۷۰ سانتیمتر
وزن
۴۰ تا ۵۰ کیلوگرم
میانگین طول عمر
۹ تا ۱۲ سال
رنگ پوشش مو
مشکی، خاکستری، خرمایی، برندل مشکی، برندل خاکستری، قرمز، برندل شاهبلوطی
سگ نژاد کن کورسو با جثهای بزرگ و چشمانی نافذ، یکی از نژادهای اصیل و کاریزماتیک ایتالیایی است که پیوندی عمیق با خانوادهاش برقرار میکند. این سگ قدرتمند و بااراده، در عین حال نسبت به اعضای خانوادهاش بسیار مهربان و وفادار است.
نگهداری از پوشش این نژاد آسان است، اما آموزش و اجتماعیسازی آنها نیاز به زمان، صبر و تجربه دارد. به همین دلیل، کن کورسو گزینهای مناسب برای صاحبان باتجربه و مسئولیتپذیر است.
ویژگیهای سگ نژاد کن کورسو
حتماً به خاطر داشته باشید: هر سگ یک موجود منحصربهفرد است و حتی در میان سگهایی از یک نژاد مشخص، ویژگیهای رفتاری یا ظاهری میتوانند متفاوت باشند.

مشخصات ظاهری سگ کن کورسو
سگ کن کورسو (Cane Corso) از نژادهای بزرگ، عضلانی و کاریزماتیک ایتالیایی است که در گذشته بهعنوان سگ نگهبان پرورش داده میشد. با وجود جثهای قدرتمند، این سگها بسیار وفادار، مهربان و وابسته به خانواده هستند. تولههای این نژاد با گوشهای نرم و افتاده متولد میشوند و با گذر زمان، ظاهری سلطنتی و باوقار به خود میگیرند.
این نژاد به دلیل ظاهر باشکوه خود در شبکههای اجتماعی مانند اینستاگرام محبوبیت زیادی دارد و بسیاری از صاحبان فعال با افتخار سبک زندگی سلطنتی این سگها را به نمایش میگذارند.
سگ کن کورسو بهعنوان نگهبان اصیل ایتالیایی، جثهای نیرومند، بدنی عضلانی و ظاهری باشکوه دارد. تولههای این نژاد با گوشهای افتاده و چهرهای بانمک متولد میشوند، اما با بالا رفتن سن، چهرهای سلطنتی و موقر پیدا میکنند؛ طوری که گویی با نگاهی اشرافی اطراف را رصد میکنند.
- گوشها: استاندارد انجمن کنل کلاب آمریکا (AKC) اجازه میدهد گوشهای این نژاد بریده یا طبیعی باشد. با این حال، بسیاری از کشورها و گروههای دامپزشکی، از جمله انجمن دامپزشکی آمریکا (AMVA)، به دلایل بهداشتی و رفتاری با این عمل مخالفت کردهاند. توصیه میشود گوشهای سگ کن کورسو بهصورت طبیعی و افتاده باقی بماند.
- چشمها: چشمان کن کورسو بادامیشکل و بهطور معمول قهوهای تیره هستند، گرچه در برخی سگهایی که پوزهای خاکستری دارند، رنگ چشم ممکن است روشنتر باشد.
- بینی: بینی آنها بزرگ و همسطح با پوزه است و در رنگهای مشکی یا خاکستری دیده میشود.
- طول مو: پوشش بدن کن کورسو کوتاه و خشن است و به مراقبت کمی نیاز دارد.
- رنگ پوشش: رنگهای رایج در این نژاد شامل مشکی، خاکستری، خرمایی و قرمز میشود. همچنین، کن کورسوهایی با طرح برندل در رنگهای مشکی، خاکستری یا شاهبلوطی برندل نیز وجود دارند. سگهایی با موهای روشن معمولاً ماسک خاکستری رنگی بر چهره دارند.
- دم: هرچند استاندارد AKC هنوز دم بریده را برای تولههای کن کورسو میپذیرد، اما این عمل نیز مانند برش گوش در بسیاری از کشورها و ایالتها به دلایل اخلاقی و رفاهی ممنوع شده است. به همین دلیل، امروزه بسیاری از کن کورسوها را با دم کامل و طبیعی میبینیم.
خلق و خو سگ نژاد کن کورسو
با حضور یک سگ کن کورسو در خانه، هرگز احساس یکنواختی نخواهید کرد. این نژاد بسیار باهوش است و به خوبی به آموزش و اجتماعیسازی پاسخ میدهد—اما این موضوع نیاز به زمان و تلاش مداوم دارد.
از آنجایی که کن کورسو در اصل بهعنوان سگ نگهبان پرورش یافته، همچنان تمایل طبیعی به محافظت و کمی بیاعتمادی نسبت به غریبهها در رفتار آنها وجود دارد. این بیاعتمادی ممکن است شامل پستچی، پیک غذا یا حتی سگ همسایه باشد! بنابراین بسیار مهم است که از سن پایین به آنها بیاموزید که بیشتر افراد (چه انسان و چه حیوان) تهدید نیستند.
خبر خوب این است که سگ نژاد کن کورسو بسیار سریع یاد میگیرد. و در کنار اعضای خانواده خود، بهطرز فوقالعادهای محبتآمیز و وفادار است و شما را بخشی از گله خود میداند.
مراقبت از سگ نژاد کن کورسو
مراقبت
سگ کن کورسو از نظر بهداشتی نگهداری آسانی دارد. با این حال، در بخش آموزش و فعالیت بدنی، نیاز به توجه زیادی دارد.
- حمام کردن: در صورت بوی ناخوشایند یا کثیف شدن، حمام کردن گهگاهی کافیست. در بین حمامها میتوان از دستمال مرطوب حیوانات خانگی استفاده کرد.
- برس کشیدن: پوشش کوتاه و زبر آنها ریزش زیادی ندارد. با این حال، در فصول خاص مانند بهار، ریزش ممکن است بیشتر شود. برس کشیدن هفتگی کفایت میکند.
- بهداشت دهان و دندان: مسواک زدن روزانه برای پیشگیری از بیماریهای دهان و دندان ضروری است. همچنین بهعنوان یک سگ بزرگ، ممکن است آبدهی بیشتری داشته باشد.
- مراقبت از گوشها: گوشها را بهطور منظم از نظر قرمزی یا بوی غیرعادی بررسی کنید.
- ناخنها: در صورت شنیدن صدای برخورد ناخنها با زمین، زمان کوتاه کردن آنها فرارسیده است. معمولاً ماهی یکبار کافیست.
آموزش
کن کورسو باهوش است و به آموزش مثبت (تشویق با جایزه، نوازش یا تحسین) بهخوبی پاسخ میدهد. استفاده از تشویقیهای خوشطعم میتواند تمرکز او را در آموزش بالا نگه دارد.
بهترین زمان شروع آموزش، دوران تولگی (از حدود ۸ هفتگی) است. آموزش اجتماعی شدن، آشنایی با افراد و حیوانات دیگر، و تمرین مهارتها از همان ابتدا بسیار اهمیت دارد. استمرار، صبر و قاطعیت از اصول کلیدی آموزش این نژاد هستند.
رژیم غذایی
رژیم غذایی مناسب برای ژرمن شپرد باید شامل فرمول غذایی باکیفیت باشد که مطاب
رژیم غذایی سگ کن کورسو باید متعادل، کامل و مناسب نژادهای بزرگ باشد. فرمولهای مخصوص نژادهای بزرگ از نظر نسبت کلسیم و فسفر تنظیم شدهاند تا به رشد مناسب استخوانها کمک کنند. تولهسگها باید با غذای مخصوص توله نژاد بزرگ تغذیه شوند.
با دامپزشک مشورت کنید تا غذا و مکملهای مناسب (مانند مکملهای مفاصل) را متناسب با سن و شرایط فیزیکی سگ شما پیشنهاد دهد.
غذا را در دو تا سه وعده کوچکتر و با استفاده از ظرف مخصوص غذای کندخور بدهید تا از نفخ معده (GDV) پیشگیری شود. همچنین حداقل یک ساعت قبل و بعد از غذا دادن، ورزش نکنید.
ق با استانداردهای AAFCO برای سن حیوان (توله، بالغ یا سالمند) باشد. با دامپزشک خود مشورت کنید تا بهترین غذای سگ و میزان مناسب و زمان تغذیه را برای ژرمن شپرد خود انتخاب کنید.
این سگها ممکن است به مشکلات گوارشی حساس باشند و پوست آنها نیز ظریف است. بهتر است غذایی با پروتئینهای قابل هضم و مواد مغذی مناسب برای سلامت پوست انتخاب کنید. مقادیر کمی سبزیجات پخته و تخممرغ نیز میتواند برای این نژاد مفید باشد.
ورزش
سگ کن کورسو سریع است، اما به دلیل جثه بزرگ، مانند سایر نژادهای کاری نمیدود. با این حال، نیاز به پیادهروی روزانه، بازی و تمرینهای ذهنی دارد.
روزانه دو تا سه پیادهروی کوتاه (جمعاً چند کیلومتر) برای تخلیه انرژیاش کافی است. هوای سرد مانعی نیست و بازی در برف حتی لذتبخشتر است.
فعالیتهایی مثل اطاعتپذیری، یادگیری ترفندها و ورزشهای سگها میتواند برای این نژاد بسیار مفید و سرگرمکننده باشد.
محیط زندگی
خانهای با فضای کافی برای آموزش و تحرک ضروری است. حیاطی با فنس بلند و محکم ایدهآل خواهد بود. این نژاد ممکن است برای بازی با تولهسگهای کوچک در پارک مناسب نباشد.
اگر از تولگی با گربه یا حیوانات کوچک دیگر بزرگ شود، میتواند با آنها کنار بیاید. اما به دلیل جثه بزرگ و قدرت زیاد، ممکن است بهطور ناخواسته باعث آسیب در حین بازی شود. خانوادههایی با کودکان بزرگتر یا بزرگسالان باتجربه، گزینه مناسبی برای نگهداری این نژاد هستند.
برای صاحبان تازهکار اما متعهد، کن کورسو میتواند همراهی وفادار و فوقالعاده باشد. با این حال، این نژاد بیشتر برای افراد با تجربه در نگهداری سگ پیشنهاد میشود.
بیماریهای سگ نژاد کن کورسو
میانگین طول عمر سگ کن کورسو بین ۹ تا ۱۲ سال است، اما در این مدت ممکن است با برخی مشکلات سلامتی مواجه شود:
- نفخ معده و پیچخوردگی (GDV): به دلیل سینه بزرگ و عمیق، کن کورسو مستعد نفخ و پیچخوردگی معده است؛ وضعیتی تهدیدکننده که معده میچرخد و باعث قطع جریان خون میشود. عمل جراحی گاستروپکسی در زمان عقیمسازی میتواند برای پیشگیری انجام شود.
- صرع: صرع نوعی اختلال تشنجی است که معمولاً بین ۶ ماهگی تا ۵ سالگی ظاهر میشود. اگرچه درمان قطعی ندارد، اما با دارو قابل کنترل است و سگ میتواند زندگی خوبی داشته باشد.
- مشکلات چشمی: این نژاد مستعد بیماریهایی مانند آنتروپیون (چرخش پلک به داخل)، اکتروپیون (افتادگی پلک پایین) و چشم گیلاسی است که در آن پلک سوم متورم و بیرونزده میشود. قرمزی، ترشح، تنگکردن چشم یا تورم نشانههایی هستند که باید جدی گرفته شوند.
- دیسپلازی مفصل ران: بیماری شایع در نژادهای بزرگ که باعث ناهنجاری در اتصال استخوان ران و لگن میشود. این مشکل با درد، کاهش تحرک و آرتروز همراه است. تغذیه صحیح و مکملهای مفصل میتواند در پیشگیری مؤثر باشد.
- چاقی: با توجه به جثه بزرگ، اضافهوزن میتواند فشار بیشتری به مفاصل وارد کند. رژیم غذایی متعادل و ورزش روزانه بسیار حیاتیست.
تاریخچه سگ نژاد کن کورسو
تاریخچه سگ کن کورسو به هزاران سال پیش بازمیگردد و ریشه در گروهی از سگهای کاری بهنام مولوسر دارد. این سگها نخستین بار توسط قبیلهای یونانی پرورش یافتند و بعدها با فتح جزایر یونان توسط رومیها به ایتالیا منتقل شدند.
رومیها از کن کورسو بهعنوان نگهبان و حتی سرباز نظامی استفاده میکردند و از آنها در میدانهای نبرد بهره میبردند. پس از سقوط امپراتوری روم در قرن پنجم، این سگها برای شکار، گلهداری و محافظت از مزارع در ایتالیا استفاده میشدند.
در طول دو جنگ جهانی و بحرانهای اقتصادی، نژاد کن کورسو در آستانه انقراض قرار گرفت، اما در دهه ۱۹۷۰ میلادی، گروهی از علاقهمندان ایتالیایی با یافتن بازماندگان این نژاد، احیای آن را آغاز کردند. تا دهه ۱۹۹۰، کن کورسو در نمایشگاههای سگ اروپا مطرح شد و در اواخر دهه ۱۹۸۰ به آمریکا راه یافت.
انجمن بینالمللی کن کورسو در سالهای بعد تشکیل شد و نهایتاً این نژاد در سال ۲۰۱۰ توسط AKC به رسمیت شناخته شد.