سگ نژاد پیت بول تریر آمریکایی (American Pit Bull Terrier)
خلق و خو
فعال، وفادار، مشتاق جلب رضایت
قد
وزن
نر: 16 تا 27 کیلوگرم
ماده: 13.5 تا 22.5 کیلوگرم
میانگین طول عمر
رنگ پوشش مو
سگ پیت بول تریر آمریکایی، ستاره‌ای سینمایی در دنیای سگ‌هاست که تاریخچه پیچیده‌ای دارد. این سگ‌های ورزشی و پرانرژی در قرن نوزدهم در انگلستان و آمریکا برای مبارزات در میدان‌های جنگ پرورش داده شدند. اما به دلیل علاقه شدیدشان به انسان‌ها و تمایل به رضایت بخشی، به محبوبیت زیادی در بین خانواده‌ها دست یافتند و به یکی از بازیگران معروف دنیای سگ‌ها تبدیل شدند. سگ پیت بول تریر آمریکایی با سگ‌های استافوردشایر تریر آمریکایی، بول تریرهای استافوردشایر و بول تریرها خویشاوند است که همه آنها تحت عنوان عمومی “پیت بول” شناخته می‌شوند و به اشتباه به دلیل تاریخچه مبارزاتی‌شان شهرت ناعادلانه‌ای پیدا کرده‌اند. اما برای کسانی که این سگ‌ها را به درستی شناخته و قدرشان را می‌دانند، سگ پیت بول تریر آمریکایی یک همراه وفادار و پرانرژی است.
ویژگی‌ها
مشخصات ظاهری
مسطح است و سینه‌اش عمیق و خوب تعریف‌شده می‌باشد. پوشش کوتاه، صاف و کم‌نگهداری آن به‌خوبی بدن سگ را دربر می‌گیرد و در هر رنگ و ترکیبی که تصور کنید، به‌جز مرل (لکه‌های رنگی ترکیبی) وجود دارد.
- گوش‌ها: گوش‌های سگ پیت بول تریر آمریکایی در بالای سرش قرار دارد. طبق قوانین باشگاه United Kennel Club، گوش‌ها می‌توانند بریده یا طبیعی باشند. بریدن گوش‌ها به معنی حذف بخشی از گوش‌های سگ به‌طور جراحی است. گروه‌های دامپزشکی و بسیاری از ایالت‌های آمریکا و کشورهای مختلف این روش را به دلایل پزشکی و رفتاری ممنوع کرده‌اند. در صورتی که به این روش علاقه دارید، توصیه می‌شود که با دامپزشک خود مشاوره بگیرید.
- چشم‌ها: چشم‌های سگ پیت بول تریر آمریکایی اندازه متوسط، گرد و با فاصله مناسب از یکدیگر قرار دارند. تمامی رنگ‌ها مورد توجه پرورش‌دهندگان هستند، به‌جز رنگ آبی.
- بینی: بینی این سگ صاف و با سوراخ‌های بینی عریض است و می‌تواند هر رنگی داشته باشد.
- طول پوشش: پوشش این سگ کوتاه، براق و سفت به لمس است.
- رنگ پوشش: رنگ‌های پوشش سگ پیت بول تریر آمریکایی می‌تواند در هر ترکیب رنگی ممکن باشد، به‌جز مرل، طبق قوانین UKC.
- دم: دم این سگ شبیه به یک چوب دراز و کوتاه است که نباید از مچ پا فراتر رود. دم به‌طور کم‌ارتفاع در بدن قرار دارد و به‌تدریج به یک نوک نازک ختم می‌شود.
خلق و خو
سگ پیت بول تریر آمریکایی شما حاضر است جان خود را فدای شما کند، اما همچنان ممکن است نگهبان مناسبی نباشد. این موضوع به این دلیل است که این سگ‌ها وقتی به درستی آموزش دیده و اجتماعی می‌شوند، معمولاً با هر کسی که ملاقات می‌کنند دوست می‌شوند. برخلاف آنچه که ممکن است شنیده باشید، این نژاد دوستانه و حتی گاهی شوخ‌طبع، پر از شور و اشتیاق نسبت به انسان‌ها (حتی غریبه‌ها) است و یکی از بزرگ‌ترین خواسته‌هایشان، خوشحال کردن خانواده‌شان می‌باشد.
با داشتن یکی از این سگ‌ها در کنار خود، باید آماده باشید که همیشه با بوسه‌های گلی و سایه‌ای که دائم از شما پیروی می‌کند، مواجه شوید. شما نمی‌توانید همراهی بهتر از یک سگ پیت بول تریر آمریکایی برای خانواده‌تان پیدا کنید و علاقه شدید آنها به کودکان قطعاً یک مزیت است. البته سگ‌های پیت بول تریر آمریکایی که آموزش ندیده‌اند، ممکن است تمایل به تعقیب حیوانات کوچک مانند گربه‌ها یا سنجاب‌ها داشته باشند (به دلیل تاریخچه گله‌داری این نژاد)، اما پرخاشگری نسبت به انسان‌ها در این نژاد غیرمعمول است و گاز گرفتن در آنها به اندازه سایر نژادهای سگ‌ها رایج نیست. با مقدار مناسب صبر و آموزش، سگ شما می‌تواند با هر خواهر و برادر چهارنعل در خانه به آرامی زندگی کند، به شرطی که معرفی درستی انجام دهید.
مراقبت از
سگ پیت بول تریر آمریکایی، با انرژی بالا و بدنی ورزشی، عاشق بازی است و به تحرک فیزیکی و تحریک ذهنی زیادی نیاز دارد. اگر فکر می‌کنید که تنها با گذاشتن یک اسباب بازی برای سگ در اتاق نشیمن و رفتن به کارهای خود، می‌توانید او را مشغول کنید، باید آماده باشید که مبل شما در معرض جویدن قرار گیرد! برای این نژاد، بی‌حوصله بودن یک تهدید جدی است؛ این سگ‌ها واقعاً می‌خواهند همراه شما باشند و ذهن و بدن خود را به چالش بکشند. خبر خوب این است که زمان صرف شده برای تمرینات روزانه و ورزش آنها با نیازهای کم‌تنظیمات در زمینه نظافت و شستشو به خوبی تعادل می‌یابد.
مراقبت
سگ پیت بول تریر آمریکایی به دلیل ریزش کم مو، نیاز به مراقبت کمتری نسبت به سایر نژادهایی دارد که پوشش موهای پیچیده و پرزدار دارند. شما فقط باید یک بار در هفته با استفاده از دستکش لاستیکی یا برس محکم، موهای اضافی یا مرده را از بدن آنها جدا کنید. برای براق‌تر کردن پوشش مو، می‌توانید بعد از برس زدن با یک پارچه مرطوب روی موهایشان بکشید تا نرم‌تر و صاف‌تر شود.
حمام دادن به سگ خود را نباید زیاد انجام دهید، زیرا این کار می‌تواند باعث خشکی و تحریک پوست آنها شود. هر چهار تا شش هفته یک بار با استفاده از شامپو مخصوص سگ‌های هیپوآلرژیک کافی است. در صورت نیاز، می‌توانید در بین این زمان‌ها اگر سگ شما در خاک یا گل بازی کرده، شستشوی سریع یا تمیز کردن لکه‌ای انجام دهید. برای دریافت دستورالعمل‌های گام‌به‌گام از یک آرایشگر حرفه‌ای برای نحوه حمام دادن به سگ خود، مشاوره بگیرید.
مسواک زدن دندان‌های سگ پیت بول تریر آمریکایی به صورت روزانه ضروری است. مانند سایر سگ‌ها، این نژاد نیز می‌تواند به مشکلات دندانی مانند تجمع پلاک، بوی بد دهان و عفونت‌های باکتریایی مبتلا شود که ممکن است به مشکلات جدی‌تری در آینده منجر شود. بنابراین، حفظ سلامت دندان‌های سگتان بسیار مهم است. از دامپزشک خود مشاوره بگیرید تا سگ شما از سنین پایین به مسواک زدن منظم عادت کند (ویدئوی آموزشی ما را اینجا ببینید) و فراموش نکنید که سالانه برای تمیزکاری حرفه‌ای دندان‌ها به دامپزشک مراجعه کنید.
ناخن‌های سگ پیت بول تریر آمریکایی را هر دو هفته یک بار کوتاه کنید تا از ترک‌خوردگی یا شکستگی جلوگیری شود. (دستورالعمل‌های گام‌به‌گام کوتاه کردن ناخن سگ را اینجا ببینید.) زمانی که صدای کلیک کردن ناخن‌ها را روی کفپوش چوبی بشنوید یا پاهای سگ در فرش گیر می‌کند، وقت آن است که ناخن‌ها را کوتاه کنید. این کار را زمانی انجام دهید که سگ شما پس از پیاده‌روی طولانی یا خوردن غذای لذت‌بخش احساس آرامش کرده است. این کار برای هر دو طرف راحت‌تر خواهد بود، زیرا سگ شما احتمالاً کمتر تکان می‌خورد.
در هنگام مراقبت و شانه کردن سگ خود، گوش‌های آن را برای علائم عفونت مانند بوی بد، ترشح، راش، قرمزی یا تورم بررسی کنید. در صورتی که هرکدام از این علائم را مشاهده کردید، فوراً با دامپزشک خود مشاوره کنید.
آموزش
سگ پیت بول تریر آمریکایی به دلیل شور و اشتیاق بی‌پایانش برای زندگی و توانایی‌اش در پیدا کردن دوست‌های جدید در هر مکان، یکی از لذت‌بخش‌ترین و محبوب‌ترین نژادها است. کلید تربیت موفق این سگ در آغاز آموزش اجتماعی و اطاعت از دوران تولگی (از 8 هفتگی) است تا فرصت کافی برای ایجاد یک روال راحت و ارتباط عاطفی با شما داشته باشد. توله سگ پیت بول تریر آمریکایی که بسیار باهوش است، همیشه در تلاش است تا شما را خوشحال کند، بنابراین محبت، پاداش، خوراکی‌ها و تکنیک‌های تقویت مثبت، راه‌های اصلی برای دسترسی به دل او هستند.
این سگ‌ها به والدین حیوان خانگی با اعتماد به نفس که محدودیت‌ها را مشخص کرده و رعایت می‌کنند احترام می‌گذارند. اما هیچ‌گاه نباید به طور تهاجمی با آنها رفتار کرد، زیرا این ممکن است به سگ شما بیاموزد که تنها به رفتار تهاجمی واکنش نشان دهد.
مثل بسیاری از سگ‌ها، پیت بول تریرهای آمریکایی از یک برنامه آموزشی مثبت و منظم بهره‌مند می‌شوند. آموزش‌های اولیه باید شامل آشنا کردن سگ شما با انواع مختلف افراد و موقعیت‌ها باشد. تمرکز اصلی شما باید بر اجتماعی شدن سگتان قرار گیرد. آموزش دادن به سگ برای حفظ تمرکز بر روی شما حتی در حضور سگ‌های ناشناخته، به شما کمک خواهد کرد که همان‌طور که در خانه، در پارک سگ‌ها هم کنترل داشته باشید. نگه داشتن سگ بر روی قلاده در فضای باز ممکن است برای کمک به تعامل صحیح با سگ‌های دیگر ضروری باشد (همچنین بسته به قوانین محلی، ممکن است الزام قانونی برای قلاده زدن سگ‌ها وجود داشته باشد).
به دلیل هوش و طبیعت دوست‌داشتنی این سگ‌ها، تربیت آنها لذت‌بخش است و در ورزش‌های پیشرفته سگ‌ها مانند چابکی، اطاعت و کشیدن وزنه به خوبی عمل می‌کنند. این سگ‌ها با نمایش قدرت و هوش خود، شما را به والدین گرامی‌شان افتخار خواهند کرد.
رژیم غذایی
سگ پیت بول تریر آمریکایی معمولاً بر روی غذای تجاری با کیفیت بالا عملکرد خوبی دارد. حتماً غذایی را انتخاب کنید که مطابق با استانداردهای تغذیه‌ای تعیین‌شده توسط AAFCO (انجمن کنترل تغذیه آمریکا) باشد و به سن و مرحله زندگی سگ (توله‌سگ، بالغ، یا سالمند) توجه کنید تا فرمول مناسب را برای آنها انتخاب کنید. دامپزشک شما می‌تواند در تعیین یک جدول تغذیه به شما کمک کند تا مشخص کنید که چقدر و چطور باید به سگ خود غذا بدهید، بر اساس نیازهای خاص رژیم غذایی او.
هنگام پاداش دادن به سگ پیت بول تریر آمریکایی برای رفتار خوب، به دنبال تشویقی‌ها بروید که معمولاً اندازه کوچکی دارند. به یاد داشته باشید که تشویقی‌ها بخشی از کالری مصرفی روزانه سگ شما را شامل می‌شوند و نباید بیش از 10 درصد از رژیم غذایی کلی او را تشکیل دهند.
ورزش
برای نگهداری سگ پیت بول تریر آمریکایی خوشحال و سالم، باید به‌طور همزمان بدن و ذهن آنها را ورزش دهید. انجام فعالیت‌های مشترک بسیار ضروری است؛ چرا که رها کردن این سگ‌ها به حال خود می‌تواند مشکلاتی به همراه داشته باشد و ممکن است با سوراخ‌هایی غیرمنتظره در حیاط خانه مواجه شوید. بنابراین، روزانه حداقل یک تا دو ساعت فعالیت شدید برای سگ خود برنامه‌ریزی کنید و فراموش کنید که این برنامه را به‌طور موقت تنظیم کنید. این تعهد باید با دقت و ثابت‌قدم انجام شود، زیرا کاناپه گزینه مناسبی برای این سگ‌های پرانرژی نیست.
دویدن یا آهسته دویدن با سگ، بازی‌های کشیدن طناب، فریزبی یا فلایبال و دوره‌های موانع چابکی از بهترین روش‌ها برای پاسخ به نیازهای بالای ورزشی این سگ‌ها هستند و به آنها این امکان را می‌دهند که انرژی خود را تخلیه کنند. هنگام پیاده‌روی، سگ‌های پیت بول عاشق بو کشیدن و کاوش کردن هر چیزی هستند که در مسیرشان قرار دارد. با کمال میل به آنها این فرصت را بدهید، زیرا این نژاد پرانرژی بازی بویایی را بسیار آرامش‌بخش می‌یابد (هر چیزی که جواب دهد!). همچنین فراموش نکنید که پیاده‌روی‌های آرام را با تمرینات مختلف، پازل‌های سگ و چالش‌های ذهنی ترکیب کنید تا این سگ باهوش همواره متمرکز و سرگرم بماند.
همچنین، همان‌طور که در هر بازی با سگ‌ها باید احتیاط کنید، باید هیجان و شدت سگ خود را کنترل کنید تا از تبدیل شدن آن به رفتارهای ناخواسته‌ای مانند گاز گرفتن یا غرغر کردن جلوگیری شود.
محیط زندگی
سگ پیت بول تریر آمریکایی در شخصیت خود به نمایش گذاشتن قدرت و توانایی‌ها اهمیت زیادی می‌دهد. چه در حال پریدن برای گرفتن یک Frisbee باشند و چه در حال بوییدن گل‌ها در مسیر روزانه‌شان، این سگ‌ها همیشه خواهان حضور کنار صاحبانشان هستند.
این همراهان وفادار انرژی زیادی دارند و برای حفظ سلامتی و شادابی نیاز به فعالیت‌های فیزیکی شدید و روزانه دارند. بنابراین، بهترین محیط برای آنها مکان‌های وسیع است که بتوانند انرژی خود را تخلیه کنند و صاحبانشان باید زمان کافی برای آنها اختصاص دهند. اگر شما وقت لازم برای بازی و سرگرمی سگتان را ندارید، این نژاد مناسب شما نیست. سگ پیت بول تریر آمریکایی می‌تواند عضوی عالی از خانواده باشد و با کودکان و سایر حیوانات خانگی نیز روابط محبت‌آمیزی برقرار کند. تنها نکته‌ای که باید در نظر داشته باشید این است که مانند هر سگ دیگری، این نژاد باید به‌طور مداوم و صحیح اجتماعی شود و نظارت بر زمان بازی آنها ضروری است تا از بروز رفتارهای خشن جلوگیری شود. به دلیل خصوصیت اجتماعی بالای این سگ‌ها، نیازی نیست نگران مهمانی‌های شام باشید؛ آنها از اضافه شدن دوستان جدید به جمع خود خوشحال خواهند شد!
بیماری‌های نژاد ژرمن شپرد
سگ پیت بول تریر آمریکایی معمولاً طول عمری بین 12 تا 14 سال دارد و ممکن است مستعد برخی مشکلات بهداشتی باشد. آگاهی از مشکلات بهداشتی احتمالی برای کمک به داشتن یک زندگی سالم‌تر برای سگ شما اهمیت زیادی دارد.
- دیسپلازی لگن: این بیماری ارثی در نژادهای بولی شایع است. دیسپلازی لگن باعث می‌شود که مفاصل لگن به درستی شکل نگیرند و می‌تواند به آرتروز منجر شود. اگر سگ شما در بلند شدن مشکل دارد یا لنگش در پاهای عقبی مشاهده می‌شود، بهتر است برای انجام آزمایشات X-ray مفاصل به دامپزشک مراجعه کنید و با داروهای تجویز شده آرتروز را مدیریت کنید. در موارد شدیدتر، جراحی ممکن است گزینه‌ای باشد.
- مشکلات زانو: رباط صلیبی قدامی (CCL) که یکی از تثبیت‌کننده‌های اصلی داخل زانو است، می‌تواند به مرور زمان پاره شود. زمانی که این رباط آسیب دیده یا پاره می‌شود، معمولاً برای ترمیم آن نیاز به جراحی است.
- عفونت‌های پوستی: کمبود روی یا عدم توانایی در جذب آن می‌تواند باعث ایجاد بیماری‌های پوستی در سگ پیت بول تریر آمریکایی شود. این بیماری که به آن درماتوزیس پاسخ‌دهنده به روی گفته می‌شود، باعث ایجاد زخم‌هایی روی بینی و پدهای پا یا پوست قرمز و ترشحات در اطراف صورت می‌شود. برای درمان این علائم، دامپزشکان ممکن است یک رژیم روی برای اضافه کردن به رژیم غذایی سگ شما تجویز کنند. آلرژی‌ها نیز می‌توانند مشکلات پوستی ایجاد کنند.
- آلرژی‌ها: نژادهای بولی به شدت به عوامل مختلف آلرژی‌زا حساس هستند و به همین دلیل مشکلات پوستی مزمن دارند. آلرژی‌ها می‌توانند به دلیل مواد غذایی یا عوامل محیطی از جمله گرده، علف‌ها، فعالیت کک‌ها و یا وجود گرد و غبار در منزل ایجاد شوند. سگ‌های مبتلا به آلرژی ممکن است علائمی مانند خارش، جوش‌های پوستی، قرمزی پوست و ریزش مو را نشان دهند.
- کوری: نژادهای بولی بیشتر از سایر نژادها ممکن است دچار آب مروارید شوند. آب مروارید به وجود نواحی کدر در عدسی چشم گفته می‌شود که باعث کاهش تدریجی بینایی می‌شود. علائم ممکن است شامل ظاهر سفید و مه‌آلود در عدسی‌ها، دید ضعیف در نور کم و بی‌دقتی یا سردرگمی در فضاهای ناآشنا باشد. این بیماری با جراحی برای برداشتن آب مروارید قابل درمان است.
تاریخچه
سگ پیت بول تریر آمریکایی یکی از چندین نژادی است که ریشه‌ی آن به سگ‌های Old English Bulldog و Old English Terrier بازمی‌گردد؛ نژادهایی که امروزه منقرض شده‌اند. این سگ‌ها در ابتدا برای شرکت در مبارزات سگ‌ها در پیت‌های (گودال‌های مبارزه) انگلستان با یکدیگر تلاقی داده شدند.
در اواخر قرن نوزدهم، مهاجران اروپایی تعدادی از این سگ‌ها را به ایالات متحده آمریکا آوردند. در آنجا، سگ پیت بول تریر آمریکایی به‌سرعت به عنوان یک سگ کاری در مزارع و دامداری‌ها مورد استفاده قرار گرفت؛ وظایفی مانند شکار خوک، نگهبانی از دام، هدایت گله و البته همراهی با خانواده. با افزایش محبوبیت این نژاد، درخواست‌ها برای شناسایی رسمی آن نیز بیشتر شد.
در سال ۱۸۹۸، باشگاه United Kennel Club (UKC) در آمریکا، به طور رسمی سگ پیت بول تریر آمریکایی را به عنوان یک نژاد ثبت کرد و اولین سگ ثبت‌شده، متعلق به بنیان‌گذار همین باشگاه بود. سپس در سال ۱۹۰۹، انجمن American Dog Breeders Association نیز این نژاد را به رسمیت شناخت.
در همین زمان، در انگلستان، سگ‌هایی که برای مبارزه در پیت‌ها پرورش یافته بودند، به دو نژاد دیگر تقسیم شدند: بول تریر و استافوردشایر بول تریر.
نکته قابل توجه این است که سگ پیت بول تریر آمریکایی توسط انجمن American Kennel Club (AKC) به رسمیت شناخته نمی‌شود. این انجمن برای فاصله‌گرفتن از گذشته خشن این نژاد در عرصه‌ی مبارزه، تصمیم گرفت تنها بخشی از جمعیت این سگ‌ها را با نام جدید «American Staffordshire Terrier» ثبت کند. این اقدام از سال ۱۹۳۶ آغاز شد، پس از آنکه پرورش‌دهندگان به AKC تضمین دادند که از این سگ‌ها در مبارزات استفاده نخواهد شد.
در مجموع، سگ‌هایی مانند پیت بول تریر آمریکایی، استافوردشایر تریر و بول تریر، همگی در دسته‌ای عمومی تحت عنوان «پیت بول» شناخته می‌شوند.
سوالات متداول
