













سگ نژاد آکیتا (Akita)
سگهای آکیتا وفادار و مستقل هستند و برای خانههایی با هر اندازهای مناسباند، به شرطی که صاحب حیوان تجربه کافی داشته باشد و قادر به فراهم کردن پیادهرویهای طولانی و منظم روزانه همراه با زمان کیفیتی برای سگ خود باشد. آموزش مداوم و حضور یک صاحب مسئول و متعهد میتواند به ایجاد یک رابطه موفق و پرمحبت با سگ آکیتا کمک کند.
خلق و خو
قد
نر: 66 تا 71 سانتیمتر
ماده: 61 تا 66 سانتیمتر
وزن
نر: 45 تا 59 کیلوگرم
ماده: 32 تا 45 کیلوگرم
میانگین طول عمر
رنگ پوشش مو
اگر شما هم وقتی کسی برنامهای را لغو میکند احساس خوشحالی میکنید یا ترجیح میدهید در کنار چند دوست خوب باشید تا در جمعهای اجتماعی بزرگ، سگ آکیتا ممکن است گزینه مناسبی برای شما باشد. این نژاد پرموی مستقل و آرام، به نوعی درونگرا است و میتواند مثل شما از استراحت در شب جمعه لذت ببرد. سگهای آکیتا به شدت به خانواده خود وفادارند و با آنها ارتباطی عمیق برقرار میکنند. اگرچه این نژاد خیلی اجتماعی نیست، اما ترجیح میدهند نرمترین و مهربانترین جنبههای خود را با کسانی که دوست دارند نشان دهند. در نهایت، وقتی شما یکدیگر را دارید، به جمعهای بزرگ نیازی نیست!
ویژگیهای سگ آکیتا
به یاد داشته باشید: سگها موجودات منحصر به فردی هستند و نه همه سگها، حتی سگهای یک نژاد مشابه، تمام ویژگیهای یکسانی را نشان خواهند داد.

مشخصات ظاهری سگ آکیتا
سگ آکیتا با قامت پرافتخار خود شجاعت و تعهد را به نمایش میگذارد. با دمهایی که به سمت بالا پیچیده و گوشهایی هوشیار، این سگها آمادهاند تا در هر زمانی که نیاز دارید در کنار شما باشند. پوشش دوتایی و پرپشت آنها در 20 رنگ مختلف شامل مشکی، قهوهای، فندقی، قرمز، نقرهای و سفید است. پوشش آنها میتواند یکدست یا با نوارهای برنزی (خطوطی از موهای قهوهای یا فندقی) یا پینتو (لکههای بزرگ و مساوی رنگ) باشد. برخی از آکیتاها حتی ماسکی بر صورت خود دارند که به چشمان هوشمند آنها تاکید بیشتری میکند.
- گوشها: گوشهای سگ آکیتا ایستاده و هوشیار هستند. آنها به نسبت اندازه سر، کوچک و به شکل مثلثهای گرد هستند.
- چشمها: چشمان هوشمند آکیتاها کوچک و قهوهای تیره هستند و شکل مثلثی دارند.
- بینی: آکیتاها بینیهای عریضی دارند که معمولاً سیاه است، اما ممکن است در برخی از سگها رنگی روشنتر داشته باشد.
- طول پوشش: آکیتاها دارای پوشش دوتایی هستند. موهای ضخیم آنها در اطراف شانهها و رانها بلندتر هستند و حدود دو اینچ طول دارند. زیرپوش نرم و متراکم است، در حالی که پوشش بیرونی آنها مستقیم است.
- رنگ پوشش: سگ آکیتا در رنگهای مختلفی مانند مشکی، قهوهای، فندقی، قرمز، نقرهای و سفید دیده میشود. ممکن است بر روی بدن خود نشانههای برنزی یا پینتو داشته باشند یا حتی ماسکهایی بر صورتشان دیده شود.
- دم: دم آکیتاها بهطور برجستهای بالا حمل میشود و پیچ و تاب خاصی دارد، معمولاً بر روی کمر. این دمها موهای بلندتری دارند اما فاقد پوشش پفی هستند که در برخی دیگر از سگها مشاهده میشود.
خلق و خو سگ آکیتا
سگهای آکیتا با شخصیتی آرام و باوقار، وفادار به خانوادههایشان هستند و از وقت گذراندن با اعضای خانواده لذت میبرند. این سگها هوشمند و نسبتا پرانرژی هستند، بنابراین از فعالیتهای ذهنی و جسمی مانند پیادهرویهای طولانی یا حل پازلهای مخصوص سگها لذت میبرند.
آکیتاها به طور معمول اجتماعی نیستند و در مواجهه با غریبهها کمی محتاط به نظر میرسند. به دلیل شخصیت دور از دسترسشان، نیاز به اجتماعیسازی و آموزش بیشتر در دوران رشد دارند. با این حال، بهتر است آنها را بهویژه زمانی که به سن بلوغ رسیدهاند، در اطراف حیوانات دیگر یا کودکان خردسال به دقت نظارت کنید. آکیتاها در واقع ممکن است در خانهای بدون کودکان خردسال یا نوزادها بهعنوان تنها حیوان خانگی بهترین عملکرد را داشته باشند.
آکیتاها که در ابتدا به عنوان سگهای نگهبان پرورش یافتهاند، دارای نیروی گاز قدرتمندی هستند و هنگام گذراندن وقت با شما، محیط خانه را زیر نظر میگیرند. یک صاحب سگ مسئول باید آموزش و اجتماعیسازی مناسب را فراهم کند تا سگش تفاوت بین دوست و دشمن را تشخیص دهد.
مراقبت از سگ آکیتا
سگ آکیتا زمانی که در دوران تولگی به خوبی اجتماعی شود، به سگهایی خوشحال و سازگار در بزرگسالی تبدیل میشوند. این سگها نیاز به مراقبت اضافی از نظر آراستن دارند، بهخصوص هنگام تغییر فصول، اما جالب است بدانید که آکیتاها در حفظ تمیزی خود توانایی بالایی دارند. اگر در کنار افراد غریبه هستید، باید احتیاط کنید، زیرا این سگها ممکن است محتاط و دور از دسترس باشند. خبر خوب این است که سگ آکیتا به راحتی میتواند به محیطهای کوچک یا بزرگ تطبیق پیدا کند، به شرطی که بتواند هر روز با شما وقت بگذراند و انرژی خود را با پیادهروی یا فعالیتهای بیرونی تخلیه کند.
مراقبت
سگهای آکیتا به دلیل عادات تمیزکاری بسیار خوب خود، گاهی اوقات با گربهها مقایسه میشوند. در اینجا برخی نکات مراقبتی برای نگهداری از سگ آکیتا آورده شده است:
- برس زدن: برای بیشتر ایام سال، این سگهای دوگانهپوش تنها به برس زدن هفتگی نیاز دارند که این مقدار به مراتب کمتر از بسیاری از سگهای با موی بلند است. اما با تغییر فصلها، سگهای آکیتا دوران ریزش فصلی پوست خود را تجربه میکنند و در این زمانها، پوشش داخلی آنها به طور سریع و با حجم زیاد میریزد. در این دوران، برس زدن روزانه بسیار مهم است تا از پراکندگی موها در خانه جلوگیری کنید. برسهای پین (Pin Brush) بهترین گزینه برای دسترسی به زیرپوش ضخیم سگهای آکیتا هستند. خارج از این دورهها، نیاز به مراقبت از موها نسبتاً کم است.
- استحمام و کوتاه کردن ناخنها: مانند هر سگ دیگری، سگ آکیتا هم به استحمام و کوتاه کردن ناخنها نیاز دارد. یک استحمام ماهیانه معمولاً کافی است، مگر اینکه سگ شما در گل یا خاک بازی کرده باشد. این فرصت را برای تبدیل استحمام به یک زمان “اسپا” در نظر بگیرید و در حین آن ناخنهای سگ خود را کوتاه کنید. زمانی که صدای “کلیککلاک” از روی سطوح سخت شنیدید، زمان کوتاه کردن ناخنها فرا رسیده است.
- مراقبت از دندانها: برای جلوگیری از بروز مشکلات دندانی مانند پلاک و تارتار، بهتر است دندانهای سگ آکیتا را روزانه مسواک بزنید. از همان ابتدا که سگ شما توله است، باید مسواک زدن دندانهای او را شروع کنید تا به این فرآیند عادت کند. همچنین، سالی یکبار به دامپزشک مراجعه کنید تا دندانهای سگ شما به صورت حرفهای تمیز شوند.
آموزش
سگهای آکیتا حیوانات باهوش و مستقلی هستند، به همین دلیل تمرینات تقویت مثبت که در آن رفتارهای مورد علاقه را پاداش میدهید، به خوبی برای آنها مؤثر است. با این حال، هوش بالای آنها به این معنی است که اگر تمرینات تکراری شوند، ممکن است کسل شوند. بنابراین، مهم است که جلسات آموزشی کوتاه و جذاب باشند؛ به طور معمول پنج دقیقه کافی است. صبر زیادی داشته باشید و با دقت پیش بروید تا بفهمید چه جوایزی بیشترین انگیزه را برای سگ آکیتا فراهم میکنند.
هنگام آموزش سگ آکیتا، از روشهای مبتنی بر زور استفاده نکنید. این سگهای قدرتمند معمولاً محتاط هستند و ممکن است در برابر فشار زیاد برای انجام کاری واکنش نشان دهند. اگر از نحوه کارکرد تقویت مثبت مطمئن نیستید، از یک مربی معتبر درخواست کمک کنید. گاهی اوقات سگهای آکیتا آنقدر باهوش هستند که یک مربی باتجربه و با اعتماد به نفس میتواند گزینه بهتری برای دستیابی به نتایج موفقتر باشد.
رژیم غذایی
سگهای آکیتا میتوانند در غذای تجاری با کیفیت بالا به خوبی تغذیه شوند. هنگام انتخاب غذا، باید به میزان تغذیه مناسب برای سن و سطح فعالیت آنها توجه کنید. فرمولی را انتخاب کنید که مناسب مرحله زندگی سگ شما باشد، خواه توله باشد، بزرگسال یا سالمند.
همچنین باید مراقب باشید که سگ آکیتا را بلافاصله پس از غذا دادن به فعالیتهای بدنی وا ندارید و از خوردن سریع غذا توسط او جلوگیری کنید. سگهای آکیتا ممکن است در معرض خطر گاستریک دیلاسیون و ولولوس (GDV) قرار بگیرند؛ وضعیتی که در آن معده سگ پس از پر شدن از گاز میچرخد و پیچ میخورد. این وضعیت میتواند خطرناک باشد و حتی نیاز به جراحی اضطراری پیدا کند. تغذیه کندتر و فاصلهگذاری بین وعدههای غذایی و تمرینات میتواند کمککننده باشد. یک قانون خوب این است که از ورزش کردن یک یا دو ساعت قبل و بعد از وعدههای غذایی خودداری کنید.
پزشک دامپزشک میتواند به شما در تعیین یک جدول غذایی برای راهنمایی در مورد مقدار و زمانبندی تغذیه سگ آکیتا کمک کند. مشورت با دامپزشک همیشه مهم است زیرا او میتواند در انتخاب غذای ایدهآل برای نیازهای خاص سگ شما کمک کند.
ورزش
سگهای آکیتا نیاز به ورزش منظم دارند و بیشتر از پیادهرویهای کوتاهی که برای رفع نیاز به دستشویی انجام میدهید، به فعالیت بدنی احتیاج دارند. این سگها عاشق ماجراجوییهای بیرونی هستند و اگر هر روز به مدت طولانی با شما پیادهروی کنند، بسیار خوشحال خواهند شد. در واقع، روز ایدهآل یک سگ آکیتا شامل بیش از یک پیادهروی حداقل ۳۰ دقیقهای است، چه یک قدمزنی سریع در اطراف محله باشد و چه یک پیادهروی شدیدتر در دل طبیعت. اما آنها را برای تأمین نیازهای ورزشیشان در حیاط خانه تنها نگذارید. سگهای آکیتا واقعاً تنها میخواهند با شما باشند.
سگهای آکیتا با فعالیت بدنی و ذهنی روزانه شادترین هستند، اما این به این معنی نیست که آنها نیاز به بازی کردن دائمی دارند. به شرطی که بتوانند مقداری ورزش کنند، آنها از بودن در خانه با شما در باقی روز راضی خواهند بود.
محیط زندگی
سگ آکیتا میتواند در یک خانه بزرگ یا حتی یک آپارتمان کوچک بهخوبی زندگی کند، به شرطی که تمرین و فعالیت بدنی کافی داشته باشد. از آنجا که آکیتاها معمولاً نسبت به افراد غریبه کمی محتاط هستند، بهترین محیط برای آنها خانهای آرام و ساکت است. اگر در خانه خود جشنهای زیاد برگزار میکنید یا افراد زیادی به طور مداوم وارد و خارج میشوند، این محیط برای نگهداری سگ آکیتا مناسب نیست. اما اگر بیشتر زمانها فقط شما و خانوادهتان در خانه باشید، آکیتاها در چنین شرایطی رشد کرده و تمایل دارند در طول روز با شما ارتباط برقرار کنند.
سگ آکیتا به خانواده خود وفادار است و آکیتای که از تولگی با گربهها یا حیوانات خانگی کوچک دیگر اجتماعی شده باشد، میتواند به خوبی با این حیوانات و همچنین کودکان زندگی کند. با این حال، لازم است که آموزشهایی برای تعامل صحیح کودکان با سگها ارائه دهید و تمامی تعاملات را تحت نظارت قرار دهید تا از ایمنی همه اطمینان حاصل شود.
بهطور کلی، سگ آکیتا در خانهای که کودکان کوچک نداشته باشد و تنها حیوان خانگی باشد، بهترین رشد را خواهد داشت و میتواند تمامی توجه و محبت شما را دریافت کند.
بیماریهای نژاد سگ آکیتا
سگ آکیتا عمری بین ۱۰ تا ۱۴ سال دارد، اما نژاد این سگ برخی مشکلات سلامتی دارد که باید مراقب آنها باشید تا بتوانید طول عمر بیشتری برای سگ خود فراهم کنید. بهترین اقدام پیشگیرانه، همکاری با پرورشدهندهای است که برای این مشکلات غربالگری انجام میدهد. از پرورشدهنده بخواهید که نتایج تستهای مربوط به تولههایی که در نظر دارید را به شما نشان دهد. اگر سگ آکیتا را از پناهگاه نجات میدهید، مطمئن شوید که یک نسخه از بررسی وضعیت سلامت سگ را دریافت کردهاید.
- دیسپلازی مفصل ران: سگ آکیتا به دلیل جثه بزرگ و وزن زیاد خود مستعد دیسپلازی مفصل ران یا سایر مشکلات مفصلی است. اگرچه دیسپلازی مفصل ران قابل پیشگیری نیست، اما میتوانید از دامپزشک خود بخواهید که مفاصل ران سگ آکیتا را آزمایش کند. یکی از عوامل کلیدی برای کاهش اثرات دیسپلازی مفصل ران، نگه داشتن سگ در وزن سالم است. از دامپزشک خود بپرسید که آیا استفاده از مکملهایی مانند گلوکوزامین مفید خواهد بود یا اگر تمریناتی برای جلوگیری از تاثیر دیسپلازی بر کیفیت زندگی سگ وجود دارد.
- آتروفی شبکیه پیشرفته (PRA): سگهای آکیتا ممکن است مشکلات چشمی داشته باشند. PRA یک بیماری ژنتیکی است که میتواند باعث کوری سگهای مبتلا شود. متأسفانه درمانی برای این بیماری وجود ندارد، اما اگر زود تشخیص داده شود، میتوان زمان بیشتری برای آماده شدن و تطبیق با این شرایط داشت.
- بیماری فون ویلهبراند: سگهای آکیتا ممکن است به بیماری فون ویلهبراند مبتلا شوند، که یک اختلال خونریزی است که باعث ناتوانی در لخته شدن خون میشود. اگر سگ مقدار زیادی خون از دست بدهد، ممکن است نیاز به انتقال خون داشته باشد. دامپزشک شما میتواند سگ را برای این بیماری آزمایش کند و به شما کمک کند که اقدامات پیشگیرانه لازم را انجام دهید.
- دیلاتاسیون و چرخش معده (GDV): GDV یا همان نفخ، یک وضعیت تهدیدکننده زندگی است که سگهای آکیتا به دلیل داشتن سینهای عمیق و باریک بیشتر در معرض آن قرار دارند. GDV زمانی رخ میدهد که معده به دلیل گاز دچار انبساط شده و به خود میپیچد. این یک فوریت پزشکی است و اگر سگ شما هرگونه علائم احتمالی نفخ مانند استفراغ خشک، سرفه بیحاصل یا بادکردگی شکم را نشان دهد، باید فوراً به دامپزشک اورژانس مراجعه کنید.
- اختلالات ایمنی: سگهای آکیتا به چندین اختلال ایمنی مستعد هستند، از جمله میاستنی گراویس که میتواند باعث ضعف و خستگی شود. دامپزشک شما میتواند به شما کمک کند تا بهترین گزینههای درمانی را انتخاب کنید.
- اختلالات غدد درونریز: سگهای آکیتا مستعد کمکاری تیروئید هستند. این بیماری غدد درونریز میتواند باعث کاهش وزن، کسلی و ریزش مو شود، اما معمولاً با دارو بهراحتی قابل مدیریت است.
- آدنیت سباسه: سگهای آکیتا ممکن است دچار اختلالات ایمنی مربوط به پوست شوند، مانند آدنیت سباسه که میتواند باعث تحریک پوست، تغییر رنگ مو و ریزش مو به صورت لکهای شود. اگر این بیماری درمان نشود، میتواند منجر به عفونتهای پوستی شود. درمانها از مکملهای امگا-۳ و شامپوهای خاص گرفته تا حمامهای معدنی و آنتیبیوتیکها متفاوت است. اگر هرگونه علائم را مشاهده کردید، با دامپزشک خود مشورت کنید.
تاریخچه سگ آکیتا
تاریخچه نژاد سگ آکیتا به قرن 17 میلادی در شمال ژاپن باز میگردد، زمانی که یک اشرافی تبعید شده به دنبال پرورش سگی وفادار برای شکار بود. سگ آکیتا بهگونهای پرورش داده شد که ویژگیهایی برای شکار گوزن، گراز و حتی خرسهای محلی داشته باشد. این نژاد چندین بار در آستانه انقراض قرار گرفت، اما امروزه در ژاپن به عنوان نماد سلامتی و خوشبختی شناخته میشود.
هلن کلر اولین سگ آکیتا را در سال 1937 به ایالات متحده آورد، زمانی که در سفر خود به ژاپن یک سگ آکیتا هدیه گرفت. اگرچه جنگ جهانی دوم روند معرفی این نژاد به ایالات متحده را کند کرد، اما برخی سربازان پس از بازگشت به خانه خود، سگهای آکیتا را به همراه آوردند.
سگ آکیتا در سال 1972 توسط انجمن کشاورزی و دامپروری ایالات متحده (AKC) بهطور رسمی به رسمیت شناخته شد و در سال 1973 وارد کتاب ثبت نژادهای AKC شد. این سگها در گروه کاری قرار گرفتند، به این معنا که این نژادها بهطور خاص برای انجام کارهایی مانند شکار یا کشیدن سورتمه پرورش یافته بودند. در حال حاضر، دو نوع اصلی سگ آکیتا وجود دارد: آکیتای آمریکایی (که معمولاً بهعنوان آکیتا شناخته میشود) و آکیتای نیو (که به معنی "سگ" است) یا همان آکیتای ژاپنی. انجمن AKC این دو را بهعنوان دو نژاد جداگانه میشناسد: آکیتا و آکیتای ژاپنی.
سوالات متداول